play_arrow
Anadolu’nun Evrensel Yüzü Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Bölüm.2: Evrimsel Gelişimde Evrensel Değerlerin Yeri (videoM) İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Bölüm.1: Evrimsel Gelişimde Evrensel Değerlerin Yeri (videoM) İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
PANEL: Anadolu’nun Evrensel Yüzü (videoM) İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
İnsanlık Manifestosu İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Anadolu Manifestosu İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek TOPLUM Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek KURUM Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek VATANDAŞ Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek İNSAN Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
Yukarı/aşağı tuşları ile sesi artırın ya da azaltın. Bana seni bir kadın öğretti… Anne olduğunu, sevgili olduğunu, eş olduğunu, kardeş olduğunu, dost olduğunu…Senin her şeyi hak ettiğini, hep güzel şeyleri hak ettiğini söyledi bana… “Onu karşılık beklemeden sev, yalnızca sev” dedi…
İnsan bir yandan Dünyayı (doğayı, nesneleri, ilişkileri, yasaları) tanımlamaya çalışırken diğer yandan kendini tanımaya, tanıdığı kadar anlamaya ve gerçekleştirmeye de çabalamaktadır. İnsanın kendini tanıma ve anlama süreci’nin başlarında, dünyayla, doğayla olan ilişkisindeki gibi kendini önce beden olarak “tanımlayarak” işe başladığı söylenebilir. Tanımlama, tanımlananı nesneleştirir.
İnsan; davranışlar, eylemler, kimlikler ve fiziksel özelliklerin ötesinde bir değerler bütünüdür. Bu bütünlük, kişinin emek vererek kendinde yaptığı keşifler sayesinde ortaya çıkıyor.
Şubat eski takvimlerdeki son aymış. Hala takvimlerini Mart ayındaki gündönümü ve yeniden doğuşla başlatanlar var. Yeniden doğuş iyi hoş da, bahar, bahar diye beklenen mevsim bazılarına neşe değil, hüzün veriyor. Güzelim Selanik türküsü “Bülbülüm Altın Kafeste” işte böyle bir hüznü anlatıyor;
HAYAT KENDİNİ TEKRAR ETTİĞİNDE … İnsanın kendi gerçeğini öğrenmesi için yaşamı boyunca pek çok oyun alanı kuruluyor karşısında. Bu oyun alanlarının hakkını vermek, insanın özündeki gerçeği anlayabilmesi ve yaşayarak yansıtabilmesi ile mümkün. Eğer hakkını veremezsem aynı oyun alanı tekrar, tekrar, tekrar ve tekrar kuruluyor, benim için… Bir deneyim süresini bilinçsiz yaşamanın bedeli var: O deneyimin bilinçsiz yaşanmasına neden olan küçük olasılıkları ortadan kaldırıp tekrar sunuyor bana hayat, aynı oyun alanını. Tekrarlara odaklanmak değil, kendi gerçeğini görmek cesareti yeniye yer açıyor. Ne olursa olsun, her şeye rağmen umut, insanın kendisi. Tüm olumsuz görünenleri olumluya çevirecek olan yine insan. Onun öz emeği. […]
Hayatının masalını kaybetmiş insanlar sarmaya başladı etrafı. Artık masallara inanmadıklarını söylüyorlar. Ya da insanlara umut veren, mucizelerin gerçekleşebileceğini söyleyen masallar anlatılmıyor artık. Acaba hiç mi masal anlatılmıyor?
Yazar: İnsanlık Güneşi Vakfı – 28 Ağustos 2016Seslendiren: Elif Berna KUTLUATA Fon Müziği: All the Seasons of George Winston / Living in the Country
Neredeyse insanlık var olduğundan bu yana kendini, çevresini, dünyayı, hayatı anlamaya, anlamlandırmaya, yorumlamaya çalışıyor insan. Sorular soruyor, ulaştığı yanıtları anlamaya, bütün içindeki yerini görmeye, yorumlamaya ve türeyen yeni sorular sormaya çabalıyor.
Çömlekçi kupayı sağlam bir malzemeden hazırlayıp güzelce pişirmiş ki, kırılsa bile tamir edilebilsin ve kullanılmaya devam edilsin. Lakin kupamız bir değil, iki değil; kırıla kırıla bir hal olmuş. Çatlakları örtülemez olmuş. Bir şeyler içmek için kullanılamaz hale gelmiş. Ne yapalım kupamızla? Kullanışlılıklarını yitiren nesneler çirkinleşir mi?
Herkesin içinde var olan özün, güneşin ufuktan doğuşu gibi, insan bedeninde doğuşunun adıdır manevi bebek. Manevi bebeğin doğuşu özümüzü fark etmeye başlamamızdır. İnsanın içinde kendi sonsuzluğunu anlama yolculuğuna çıkmasıdır. Manevi bebek bizim mükemmel yanımız, bizde var olan İNSAN’a ait parçadır. Bizim manevi çocuğumuz yani gönül bebeğimiz bizi olgunlaştıracak ve bir gün gelecek onunla eş olacağız. Ama önce manevi varlığımız doğmalı.
