play_arrow
Ben Olan Mualla Sevim GÜVEN
play_arrow
Tek Bir damla Füsun YÜRÜTEN
play_arrow
Seviyorsun Mualla Sevim GÜVEN
play_arrow
Eğer Şiiri İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Gül Bahçem Mualla Sevim GÜVEN
play_arrow
Sormayın Söylenemez Mualla Sevim GÜVEN
Kesme Şeker Murat ULU
play_arrow
Benlerden Kurtuluş Mualla Sevim GÜVEN
play_arrow
Gerçek Doğamız Özlem KAYA
play_arrow
Sevgi Meleği Bekliyor Mualla Sevim GÜVEN
Oturdum modern zamanların ‘post’una bir masal dokudum. Yükleyip mavi kuşun kanadına yollasaydım iyiydi ama “Twitter”ımız yoktu. Dokurken masalı bir türkü tutturdum, “twitine twitine bandım bedava mı sandın kafa verip aldım” diye.
İnsan bir yandan Dünyayı (doğayı, nesneleri, ilişkileri, yasaları) tanımlamaya çalışırken diğer yandan kendini tanımaya, tanıdığı kadar anlamaya ve gerçekleştirmeye de çabalamaktadır. İnsanın kendini tanıma ve anlama süreci’nin başlarında, dünyayla, doğayla olan ilişkisindeki gibi kendini önce beden olarak “tanımlayarak” işe başladığı söylenebilir. Tanımlama, tanımlananı nesneleştirir.
Gerçek bir yaşam hikayesi.. Öylesine gerçek ki; yaşadığı her sıkıntıyı güzelliklere çevirmiş, kök salmış ve göklere uzanan güzel meyveler vermiş.
Eminim hepimiz küçüklüğümüzde güzel prenseslerin yakışıklı presensler tarafından nasıl kurtarıldığını ve prenseslerin güzelliğinin “üvey anneler” için nasıl bir tehdit oluşturduğunu anlatan masallar okumuşuzdur. Neden bu masallarda kadınlar hep erkekler tarafından kurtarılması gereken objeler halinde görülmüş, neden bir kadının güzelliği diğer kadınlar için tehdit olarak algılanmıştır?
Nedensiz değil birçok öykünün, filmin ya da kitabın içinden bir yolculuğun geçmesi. Yönü, amacı, anlamı ne olursa olsun, nasıl görünürse görünsün her seyahat insanın kendine bir yolculuktur aslında. İnsan evinden, hayatından, kendinden uzaklaşıyor gibi gelse de yol almak yaklaştırıyor seni sana.
ARINMA insanın kendi iç derinliğini keşfetme yolculuğudur. Arınmayı içsel ilerleyişin bir diğer adı olarak kabul edebiliriz. İlerleyiş yerine arınma dememizin nedeni içsel ilerleyiş süresince insanın, madde kökenli düşüncelerini ve benliğini tanıması, bu yolculukta bakış açısını daraltan, sınırlayan koşullanmalardan özgürleşmesi gerektiğidir.
İnsan, her yıl en az birkaç kez güneşin doğuşunu izlemeli. Öyle sabah ezanı vakti uyanık olmaktan değil, ufku görebildiğin, ya bir deniz kenarında ya da doğuya bakan bir tepeden güneşin doğuşunu izlemekten bahsediyorum. Mesela Nemrut’ta güneşin doğuşunu izlemek gibi… Bu o kadar güzel olmasa herkes oraya gün doğumunu izlemeye koşturur […]
Hayatta insanı hedefe ulaştıran en kestirme yol dosdoğru yol, ama işi karıştıran yatay yollar var. Özetle şöyle; Ankara’dan yola çıkıp İstanbul’a varmayı hedeflediysem beni İstanbul’a ulaştıracak en kestirme yol, dosdoğru yoldur.
