play_arrow
Wabi-Sabi Hakkında Bir Deneme Onur YÜRÜTEN
play_arrow
İyilik Gücü Fatmagül YILMAZ ÇINAR
play_arrow
Yılın Farkındalık Fırsatı Onur YÜRÜTEN
play_arrow
Özgür Olmak İster misiniz? Özlem KAYA
play_arrow
Huzur Nedim Birol YÜRÜTEN
play_arrow
başka BİR ZAMAN… Levent KENTER
play_arrow
Ben Özgürüm Nedim Birol YÜRÜTEN
play_arrow
Karbon Ayak İzi, El İzi ve Bilinç İzi Hande ERYILMAZ
play_arrow
Mor Saçları Vardı( Öykü Bahçesinden) Elif Berna KUTLUATA
play_arrow
Beyaz Papatya Perihan TOPAL
Biri toprağı kazıyordu. Toprak alt üst olmuştu. Papatya tohumu üzerine gelen tırmığın keskin ucundan son anda kurtuldu. Kendini öbür tarafa fırlattı. Ama bunun yanında toprak gevşemiş, rahatlamıştı. Toprak altında yaşayan solucanlar, böcekler, tohumlar, çekirdekler rahat bir nefes almışlardı. Daha rahat hareket edebiliyorlardı. Çekirdekler ve tohumlar tam da gelişecek bir ortam […]
Eskiciiii, eskiler alıyorum, eskiciiiiiii! Eskici, bakar mısın? Buyurun ablacım? Eskilerim var vermek istiyorum, alır mısın? Tabii alırım, işimiz bu. Neler var? Sorma, epey şey var. Ne çok biriktirmişim.
Gerçek doğamız gökyüzü gibidir. Bünyesindeki her şeye kucak açan bir alan, bir boşluk. Gerçek doğamız resmin çizildiği boş bir kağıt gibidir. Tüm deneyimlerimizin, kimliklerimizin var olmasına izin veren bir alan.
Gözlerimi açtığımda kendimi kocaman bir dünyada buldum, sonradan öğrendim seraymış dünyamızın adı. ‘Aman Tanrım’ dedim, ‘dünya ne güzelmiş’. İçeride huzur veren bir aydınlık vardı, bitkilerin üzerine düşüyordu ışık süzmesi.
bulunduğu, evlerin önünden ve yanından suların aktığı, mis gibi kokan bahçelerle donanmış bir diyar…
Evimde yalnızdım. Güzel bir akşam olacağını umuyordum. O sırada kapının çalındığını duydum. Kimseyi beklemiyordum. Zaten çat kapı kimse gelmezdi evime. “Kim o?” diye sorduğumda aldığım cevap ile irkildim. Gerçekten o olabilir mi? diye düşündüm.
“Çarşıdan aldım bir tane, eve geldim bin tane” bilin bakalım bu ne… Çocukluğumuzda bu gibi bilmecelerle zihin oyunları oynardık. Çok eğlenirdik. Grupta kimler varsa yeni yeni bilmeceler bulur, kimsenin bilemeyeceği bilmeceler söylemeye gayret ederdik.
Yine gelmişti ayrılık vakti. Birazdan çıkacaktı evden. Cepheye gidecekti. Evdekilere söylemeden…
Muavin boğuk sesiyle “yarım saat ihtiyaç molası” diye bağırınca irkilerek uyandı yarım yamalak uykusundan. Belli belirsiz ve renksiz rüyasında da otobüs yolculuğu yapıyordu.
