play_arrow
Kavaklıkta Kayboldum (Öykü Bahçesinden) Perihan TOPAL
play_arrow
Sonsuz Sabır Sonsuz Umut Demekmiş Elif Berna KUTLUATA
play_arrow
Yoculuk Başladı Tülay EROL
play_arrow
Domatesin Bilgeliği Elif Berna KUTLUATA
play_arrow
Gelecek Bilinci ve Geleceği Yaratmak Murat ULU
play_arrow
Uykusuzluğun Erdemi Elif Berna KUTLUATA
play_arrow
Yeni Bir Ben Yaratmak Fatmagül YILMAZ ÇINAR
play_arrow
Bilinç Nedir? Murat ULU
play_arrow
‘MINDFULNESS’ Bütünsel An Farkındalığı Fatmagül YILMAZ ÇINAR
play_arrow
Sen Kimsin Bilmecesi (Öykü Bahçesinden) Levent KENTER
İlk hatırladıklarım şunlar: Tozlu bir sokak. Sokağın iki yanında büyük bahçe içinde evler. Hava sıcak. Güneş parlak. Bizim oturduğumuz evin önünden küçük bir dere kıvrıla kıvrıla uzanıyor. Evimize derenin üzerine kurulu küçücük bir köprüden geçiyoruz.
Biri toprağı kazıyordu. Toprak alt üst olmuştu. Papatya tohumu üzerine gelen tırmığın keskin ucundan son anda kurtuldu. Kendini öbür tarafa fırlattı. Ama bunun yanında toprak gevşemiş, rahatlamıştı. Toprak altında yaşayan solucanlar, böcekler, tohumlar, çekirdekler rahat bir nefes almışlardı. Daha rahat hareket edebiliyorlardı. Çekirdekler ve tohumlar tam da gelişecek bir ortam […]
Eskiciiii, eskiler alıyorum, eskiciiiiiii! Eskici, bakar mısın? Buyurun ablacım? Eskilerim var vermek istiyorum, alır mısın? Tabii alırım, işimiz bu. Neler var? Sorma, epey şey var. Ne çok biriktirmişim.
Gerçek doğamız gökyüzü gibidir. Bünyesindeki her şeye kucak açan bir alan, bir boşluk. Gerçek doğamız resmin çizildiği boş bir kağıt gibidir. Tüm deneyimlerimizin, kimliklerimizin var olmasına izin veren bir alan.
Gözlerimi açtığımda kendimi kocaman bir dünyada buldum, sonradan öğrendim seraymış dünyamızın adı. ‘Aman Tanrım’ dedim, ‘dünya ne güzelmiş’. İçeride huzur veren bir aydınlık vardı, bitkilerin üzerine düşüyordu ışık süzmesi.
bulunduğu, evlerin önünden ve yanından suların aktığı, mis gibi kokan bahçelerle donanmış bir diyar…
Evimde yalnızdım. Güzel bir akşam olacağını umuyordum. O sırada kapının çalındığını duydum. Kimseyi beklemiyordum. Zaten çat kapı kimse gelmezdi evime. “Kim o?” diye sorduğumda aldığım cevap ile irkildim. Gerçekten o olabilir mi? diye düşündüm.
“Çarşıdan aldım bir tane, eve geldim bin tane” bilin bakalım bu ne… Çocukluğumuzda bu gibi bilmecelerle zihin oyunları oynardık. Çok eğlenirdik. Grupta kimler varsa yeni yeni bilmeceler bulur, kimsenin bilemeyeceği bilmeceler söylemeye gayret ederdik.
Yine gelmişti ayrılık vakti. Birazdan çıkacaktı evden. Cepheye gidecekti. Evdekilere söylemeden…
