Düş İşçileri
Düş işçileriyiz biz Bazen yapar, eder görünmeyiz… Bazen yazar, söyler işitilmeyiz… Fakat duyulur Can kulağıyla, görünür kalp gözü açık olana. Ne hanlara ne göklere sığmamış,
chevron_left
-
play_arrow
Ortak Rüyamız İnsanlık Güneşi VAKFI
-
play_arrow
Kendinde Kalarak Yabancılaşmak MUSTAFA ALAGÖZ
-
play_arrow
ZAMAN’a dair bir diyalog İnsanlık Güneşi VAKFI
-
play_arrow
Kahraman Arketipi ve Dönüşüm Süreci (videoM) İnsanlık Güneşi VAKFI
-
play_arrow
Boşluk Levent KENTER
-
play_arrow
Kendimize Bakış Zübeyde Nuray ÇAĞIRAN
-
play_arrow
Uyan Anadolu, UYAN ! Memet Ali KAYA
-
play_arrow
Farkındalıklar, İdrakler ve Yolculuk Nurcan DEMİRALP
-
play_arrow
Yeni Doğarken Diri Olmak ve Diri Kalmak Dolunay KADIOĞLU POLAT
-
play_arrow
Anadoludan İnsan ve Doğa Yansımaları Ayşe Füsun HACIÖMEROĞLU
-
play_arrow
Bekleyenler Var Özlem KAYA
Yine gelmişti ayrılık vakti. Birazdan çıkacaktı evden. Cepheye gidecekti. Evdekilere söylemeden… Nasıl söylesindi, nasıl izlesindi annesinin gözlerinden akıtamadığı yaşların çizgilere dönüşmesini o güzelim yaşlı yüzünde. Yaşlanmıştı annesi, dayanamazdı vedalara yüreciği. Ama belli de etmezdi. En onurlu çaresizlikti onunkisi.
Yazar: Özlem KAYA
Seslendiren: Füsun YÜRÜTEN
Fon Müziği: Jane Maryam, Soft Piano
BEKLEYENLER VAR (YAZIMSAMALAR)
Önceki episode
Sonraki episode
Rastgele Podcastler
Yorum göndermek
Bu iletinin şu anda hiç yorumu yok.