play_arrow
Anadolu’nun Evrensel Yüzü PANELİ (videoM) İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
İnsanlık Manifestosu İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Anadolu Manifestosu İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek TOPLUM Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek KURUM Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek VATANDAŞ Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Örnek İNSAN Bildirgesi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Mutlu Bir Dünya için Örnek Toplum (Türkiye) Programı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Kuşlar (videoM) Levent KENTER
play_arrow
Müzik – Sonsuza İnsan Olmaya Geldik Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
Hayata açılan penceremiz olan dikkatimiz, bir anlamda sahip olduğu işlev dolayısıyla bizi dünyaya ve diğer insanlara bağlar. Neye dikkat göstereceğimizin kararını vermek ne göreceğimizi veya görmeyeceğimizi, neyi fark edeceğimizi ya da kaçıracağımızı belirler.
Aynı anda pek çok düşüncenin geçişi… ve tüm bu karmaşık pazar yerinin içinde detayları farkındalıksız yaşamak. İnsanın yaptığı çoğunlukla bu aslında. Çoğunlukla duygularımızı ya da tepkilerimizi farkediyoruz da onlara neden olan, görüntüler, sesler, kokular, anılar pek dikkatimizde olmuyor. Bir düşünceden diğerine ondan başka birine kontrolsüzce savrulup giden zihnimiz !…
Gerçek doğamız gökyüzü gibidir. Bünyesindeki her şeye kucak açan bir alan, bir boşluk. Gerçek doğamız resmin çizildiği boş bir kağıt gibidir. Tüm deneyimlerimizin, kimliklerimizin var olmasına izin veren bir alan.
Evren uzay ve uzayda bulunan tüm madde ve enerji biçimlerini içeren bütünün adı. Eski usûl bilim insanları için sayısız gök cisimleri, tanımlanabilir ve tanımlanamaz uzay oluşumları, takip edilebilir ve kısmen de tahmin edilebilir hareket döngüsü demekti.
Mersin’in Mut ilçesindeki bir Mut’lu ben ileride de nasılsa Mut’lu olacağım, buna bir kelime bulayım, ileriye daha çok var uuu derken u-mutlu kelimesini bulmamıştır elbet. Hayır, eğer öyleyse hepimiz Mut’a taşınıp, mutlu mesut yaşayalım. Şaka bir yana, yarattığı hissiyattan yola çıkarsak, ben umudun mutluluktan türediğini düşünüyorum. Sonuçta umut, geleceğe dair […]
Dinlemek, tek yönlü, pasif bir iletişim şekli değil, iki kişilik derin bir deneyimdir. Bu deneyim, sadece dinleneni değil dinleyeni de çözümün hayat bulduğu bir üst gerçekliğe taşır.
Işık, insanın bilinmezle dostluğunun simgesi sanki. Doğası hakkında bildiklerimiz anlamamızı sağlayamıyor. Yine de onunlayız, bilinmezliğini yaşıyoruz.
Sonsuz… Sonsuz sevgiler… Sonsuz mutluluklar… Her neyse yaşanan, bir son olmaksızın, biteviye devam etsin… Sonsuz… Sondan bağımsız insanlık hali. İnsanın kendi sonsuzluğunu deneyimlemesine bağlı bir farkındalık. Yamacında sonsuzluğu yaşayan varsa ondan esinlenerek varlığına davet ettiğin bir ruh hali. Oysa içten içe bilirsin ki son denen şey vardır. Nerede durduğuna bağlıdır.
Bağışlamak çok büyük bir özgürlüktür’ demişti bir keresinde içimin sesi. Öyle ise özgürlüğe açılan kapı insanın kendini bağışlaması, kendini olduğu gibi kabul etmesi olsa gerek..
