play_arrow
Müzik – Sonsuza İnsan Olmaya Geldik Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Yeni İnsanlık Anlayışı Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Sonsuz Işıklar Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Seni Anlamak İstiyorum Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Sonsuzluk Çiçekleri Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Örnek Olsun Türkiyem Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Nihavent Saz Semaisi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Mutlu Yıllar Mualla Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Hicaz Saz Semaisi İnsanlık Güneşi VAKFI
play_arrow
Müzik – Gül Bahçem Şarkısı İnsanlık Güneşi VAKFI
Yıllar önceydi, bir sohbet sırasında konuşulanlar pek bir etkilemiş olmalı ki beni not almışım. Şöyle yazıyor defterde. “Tüm varlıkları kendinde bütünleyemeyenler için mutluluk, barış ve kardeşlik kavramı erişilmesi mümkün olmayan bir hayalden ibarettir.” İşte neredeyse 15 gündür uykusuz gezmemin sebebi bu sözdür.
Dünden bugüne kendimize baktığımızda neler görüyoruz?Dün yaptıklarımız nelerdi, bugün neler yapmaktayız? Birçok aşamalardan geçmiş olabiliriz, türlü olaylar yaşamışızdır, hatalarımız olabilir ya da güzelliklerimiz… Mutsuzluklar ve mutluluklar yaşıyoruz. Bazen çok sevgi dolu olabiliyoruz her şeyi içimize alacak kadar, bazen sanki bunu hissetmemişçesine tahammülsüz olabiliyoruz. Bazen tam ortada dingin, sakin, dengede, bazen dengeden hiç haberi yokmuşçasına sivri bir uçta bulabiliyoruz kendimizi. Kendimizi tanıma yolunda bunları yaşamak doğal. Yaşamamış olsak nasıl tanıyabiliriz kendimizi? Deneye yanıla mutlu olabilmenin, haz ve huzur içinde olabilmenin, gerçek özgürlüğe varabilmenin kendimizce bulduğumuz yöntemleriyle esas halimize doğru yürümeye başlayabiliriz. Bildiğimiz bir gerçek var; bir sonraki anımızı, yarınımızı bu anki, bugünkü […]
Yürekte yaratılan tek bir damlacık sevgi, huzur veya öfke ve korku … Tıpkı içinde elmaya ve elma ağacına ait tüm sırları saklayan bir zerrecik olan elma çekirdeğinin uygun ortam bulduğunda büyüyüp, yeşerip, sonunda tekrar elmalar vermesi gibi
Bazı gazetelerin magazin bölümünde ‘Sadece seyirci kalmadınız’ diye bir bölüm var, bilenler bilir. Bu bölümde biz dizi seyircileri takip ettiğimiz dizilerde farkına vardığımız hataları paylaşırız.
Neden mor? diye sormayın, ben de bilmiyorum ama onu tanısanız saçları iyi ki mor derdiniz. Işıl ışıl akan mor bir şelale gibiydi saçları, güzeldi ve neredeyse sesleri vardı bu saçların. Çevresinde insan olsa ona “mor saçlı kız” demesi yeterdi kimden bahsettiğini anlatmak için… Büyük bir ormanda yalnız yaşardı oysa… Orman…
Ben bir ilişki terapistiyim. İlişki terapisinde seanslarda çiftlere tek tek sorarım “ Ne istiyorsunuz? Bu çalışmanın sonunda ulaşmak istediğiniz nedir? Ne olsa sizin için ve ilişkiniz için en çok istediğiniz sonuç olur?” diye.
İnsan yaşadığı hayatın ne kadar farkında, aslında ne kadarını kendi yönetebiliyor dersiniz? Nedir bizi, hayatımızı yönlendiren? Kendi arzularımız, kendi doğrularımız ya da amaçlarımız mı? Yoksa tamamen dış unsurlar tarafından farkına varmadan mı yönetiliyoruz?
Biri toprağı kazıyordu. Toprak alt üst olmuştu. Papatya tohumu üzerine gelen tırmığın keskin ucundan son anda kurtuldu. Kendini öbür tarafa fırlattı. Ama bunun yanında toprak gevşemiş, rahatlamıştı. Toprak altında yaşayan solucanlar, böcekler, tohumlar, çekirdekler rahat bir nefes almışlardı. Daha rahat hareket edebiliyorlardı. Çekirdekler ve tohumlar tam da gelişecek bir ortam bulmuşlardı.
bulunduğu, evlerin önünden ve yanından suların aktığı, mis gibi kokan bahçelerle donanmış bir diyar…
